Τον τελευταίο καιρό έχω καταφέρει να διαβάσω πολλά βιβλία, τα οποία είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Έτσι λοιπόν σήμερα θα σας μιλήσω για ακόμα ένα εκπληκτικό βιβλίο, πρόκειται για το «Το δάκρυ της μάντισσας» της Γιώτας Γουβέλη από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
Ύστερα από ένα τραυματικό βίωμα η Άννα, μια νεαρή κοπέλα της μεγαλοαστικής αθηναϊκής κοινωνίας στα χρόνια του Όθωνα, διορίζεται δασκάλα σε ένα ορεινό χωριό της Ρούμελης. Λίγο πριν από το ξεκίνημα της καινούριας της ζωής, συναντά μια ηλικιωμένη μάντισσα που την προειδοποιεί για τον θανάσιμο κίνδυνο που παραμονεύει στον τόπο προορισμού της. Ωστόσο, φτάνοντας στο σπίτι όπου θα φιλοξενηθεί, η νεαρή δασκάλα γίνεται δεκτή με θέρμη και ενθουσιασμό από την πεντάμορφη Μαρίτσα, η οποία ζει εκεί με τη θεία της και τον αυστηρό αδελφό της. Οι συνθήκες και τα ήθη του χωριού είναι πρωτόγνωρα και καταπιεστικά για την Αθηναία δασκάλα.
Σύντομα όμως θα ανακαλύψει πως, μέσα σ’ εκείνο το ασφυκτικό περιβάλλον, η δύναμη του ανθρώπινου πάθους βρίσκει τον τρόπο να τινάξει στον αέρα τις συμβατικότητες, τα ήθη, τη λογική, το δίκιο και, εντέλει, την ίδια τη ζωή.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο, καλογραμμένο με άριστα δομημένους χαρακτήρες, πλούσιο σε λαογραφικά στοιχεία, το οποίο σε μεταφέρει με επιτυχία στην ελληνική επαρχία της εποχής του Όθωνα, Μια εποχή με την οποία δεν έχουν καταπιαστεί πολλοί συγγραφείς και η γνωριμία με τα ήθη και τα έθιμά της είναι ευχάριστη για τον αναγνώστη. Σ’ αυτήν την εποχή λοιπόν εκτυλίσσεται μια δυνατή και συγκινητική ιστορία αγάπης για την οποία δεν θα σας αποκαλύψω πολλά, μιας και πρέπει οπωσδήποτε να τη διαβάσετε! Η πλοκή κυλά γρήγορα, ενώ όσο βυθίζεσαι σ’ αυτή και προχωράς, η ένταση της ιστορίας κλιμακώνεται οδηγώντας στην κορύφωση δίνοντας ένα συγκλονιστικό τέλος.
Το βιβλίο «Το δάκρυ της μάντισσας» της Γιώτας Γουβέλη είναι βασισμένο σε μια θρυλική υπόθεση πάθους και φονικού, που ενέπνευσε ποιητές και συγγραφείς του προηγούμενου αιώνα και εκδικάστηκε στο Κακουργιοδικείο Μεσολογγίου. Αναφέρομαι στην υπόθεση της Μαρίας Πενταγιώτισσας, για την οποία έχουν γραφεί τόσα δημοτικά τραγούδια και η οποία – αν και με το πέρασμα των χρόνων έχει πάρει μυθικές διαστάσεις – είναι πέρα για πέρα αληθινή! Η δικογραφία μάλιστα της υπόθεσης αυτής φυλασσόταν μέχρι το 1957 στο Εφετείο Πατρών, οπότε και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.
Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα εξαιρετικό βιβλίο το οποίο διάβασα πρόσφατα, μιλάω για το τελευταίο βιβλίο της Φανής Πανταζή “Οι κύκνοι το Φθινόπωρο” από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Εξαιρετική πλοκή, βγαλμένη μέσα από πραγματικά περιστατικά μας μεταφέρει πίσω στον χρόνο τόσο στην μεταπολεμική Ελλάδα όσο και στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Όταν η Πολίνα ανακαλύπτει ότι δεν είναι πραγματική κόρη εκείνου που μέχρι πρόσφατα θεωρούσε πατέρα της και ότι η μητέρα της έχει εραστή, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Το μόνο που της μένει είναι να εγκαταλείψει οριστικά το σπίτι που την πλήγωσε και τους ανθρώπους που την εξαπατούσαν τόσα χρόνια.
Καταλήγει στα Γιάννενα, την πόλη με τη μυθική λίμνη και την ξεχωριστή γοητεία, πιστεύοντας ότι θα κάνει μια καινούργια αρχή. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι, πολλά χρόνια πριν, στον τόπο αυτόν άνθησε ένας μεγάλος έρωτας, που μπορεί να χάθηκε μέσα στη λαίλαπα του πολέμου, αλλά η αύρα του εξακολουθεί να υπάρχει και θα επηρεάσει καθοριστικά και τη δική της τύχη.
Στις όχθες της λίμνης όπου σεργιανίζει τώρα η Πολίνα χέρι χέρι με τον Στέργιο, σεργιάνιζε στον πόλεμο μια εθελόντρια νοσοκόμα μ’ έναν όμορφο στρατιώτη, που είχε τραυματιστεί στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας.
Δυο ιστορίες ενωμένες με ασημένια κλωστή, όπως οι ασημένιοι κύκνοι που κεντούσε κάποτε μια ερωτευμένη κοπέλα. Μια αγάπη σημαδεμένη από τη φρίκη του πολέμου, το μεγαλείο της αφοσίωσης, την τόλμη των γενναίων και την προσμονή της λύτρωσης.
Πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο του ’40, στα Γιάννενα, απ’ όπου άρχισαν όλα, οι νεότεροι ήρωες θα δουν τη ζωή τους να αλλάζει από αναπάντεχες ανατροπές, στον απόηχο ενός μεγάλου έρωτα.
Δεν σας κρύβω ότι έχω μια αδυναμία στα βιβλία που με πηγαίνουν πίσω στο χρόνο, που μέσα από αυτά μαθαίνω κάτι επιπλέον για την ιστορία και αυτό είναι ένα από αυτά. Μέσα από μια αριστοτεχνικά στημένη πλοκή, η Φανή Πανταζή μας επιτρέπει να ζήσουμε τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής μέσα από τα μάτια των ηρώων του βιβλίου της. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο σαν αυτά που μας έχει συνηθίσει άλλωστε η ταλαντούχα συγγραφέας, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσετε.
Όπως σας έχω ήδη πει, το καλοκαίρι που μας πέρασε διάβασα αρκετά βιβλία, πολλών μάλιστα θεματικών κατηγοριών και οφείλω να ομολογήσω ότι όλα ήταν εξαιρετικά. Αρκετά μάλιστα τα ολοκλήρωσα μέσα σε 2-3 ημέρες. Ένα από αυτά ήταν το “Σ΄ άφησα” της Clare Mackintosh από τις Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ (μετάφραση Βάσια Τζανακάρη). Ένα δυνατό αστυνομικό θρίλερ με εξαιρετική πλοκή του καθηλώνει, συγκινεί αλλά και προβληματίζει σχετικά με την ηθική και τα όριά της.
Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα να το διαβάζω έχοντας μεγάλες προσδοκίες, καθώς οι κριτικές που είχα διαβάσει ήταν εντυπωσιακές. Άλλωστε η παρουσία του βιβλίου στα best sellers των Sunday Times αλλά και το βραβείο Theakston Old Peculier ως Αστυνομικό Μυθιστόρημα της Χρονιάς δεν μου άφηναν πολλά περιθώρια για αμφιβολίες.
Ήταν ένα τραγικό ατύχημα. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Δεν θα μπορούσε να το αποτρέψει. Ή μήπως θα μπορούσε;
Σε κλάσματα του δευτερολέπτου ο κόσμος της Τζένα Γκρέι βυθίζεται στον εφιάλτη. Η μόνη της ελπίδα να βγει από αυτόν είναι να αφήσει τα πάντα πίσω της και να κάνει μια καινούργια αρχή. Θα εγκατασταθεί σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα στην ακτή της Ουαλίας αλλά οι φόβοι, η θλίψη και οι αναμνήσεις της από εκείνη τη βάναυση νοεμβριάτικη νύχτα που της άλλαξε τη ζωή θα τη στοιχειώνουν. Σιγά σιγά η Τζένα βλέπει πως ίσως το μέλλον της να της επιφυλάσσει κάποιες ευτυχισμένες στιγμές αλλά το παρελθόν της δεν θα αργήσει να αναδυθεί οδηγώντας στη συντριβή…
Ξεκίνησα να διαβάζω το “Σ΄ άφησα” της Clare Mackintosh ένα απόγευμα, και από την πρώτη του σελίδα με έριξε στα βαθιά. Ο θάνατος ενός παιδιού είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα και απαιτεί μια προσεκτική προσέγγιση. Οφείλω να ομολογήσω ότι ως μητέρα δυσκολεύτηκα πολύ στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, δεν ήταν καθόλου εύκολο γι’ αυτό το έκλεισα και το συνέχισα το επόμενο πρωί ώστε να δώσω στο μυαλό μου λίγο χρόνο να το επεξεργαστεί. Η συγγραφέας, πρώην αστυνομικός, καταφέρνει να διατηρήσει τις ισορροπίες ενώ ταυτόχρονα εμβαθύνει στον ψυχισμό των ηρώων με μοναδικό τρόπο.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη, καθώς στη μέση σχεδόν γίνεται μια αποκάλυψη, η οποία ανατρέπει όλα όσα έχεις διαβάσει έως τότε. Στη συνέχεια όλα όσα ακολουθούν, ρίχνουν φως σε αρκετά σκοτεινά σημεία της – έως εκείνη τη στιγμή – πλοκής αποκαλύπτοντας μια άλλη πλευρά στη συμπεριφορά των ηρώων.
Το “Σ΄ άφησα” της Clare Mackintosh είναι ένα βιβλίο δουλεμένο με μαεστρία μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, το οποίο σου κόβει κυριολεκτικά την ανάσα τόσο με τις ανατροπές όσο και τον γρήγορο ρυθμό του, σε μια ιστορία που ομολογώ δύσκολα ξεχνιέται ακόμα και όταν το τελειώσεις.
Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα πολύ καθυλωτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο προσωπικά με κάνει να ανυπομονώ να ξεκινήσω το επόμενο βιβλίο της Clare Mackintosh “Σε είδα”, που έφτασε πριν από λίγο καιρό στα χέρια μου και οφείλω να ομολογήσω η περίληψή του, μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Όταν η Ζόι Γουόκερ βλέπει τη φωτογραφία της στις προσωπικές αγγελίες μιας λονδρέζικης εφημερίδας, αποφασίζει να μάθει γιατί βρέθηκε εκεί. Δεν υπάρχει εξήγηση: μόνο μια θολή εικόνα, ένα σάιτ κι ένα τηλέφωνο.
Αναφέρει το θέμα στην οικογένειά της, αλλά όλοι είναι πεπεισμένοι ότι πρόκειται απλώς για κάποια που της μοιάζει. Την επόμενη μέρα όμως στην ίδια αγγελία εμφανίζεται η φωτογραφία μιας άλλης γυναίκας και τη μεθεπόμενη μιας άλλης.
Να πρόκειται για λάθος; Για σύμπτωση; Ή μήπως κάποιος παρακολουθεί κάθε της κίνηση;
Βλέπω να το τελειώνω και αυτό σε 2-3 ημέρες! Θα σας τα πω όλα στην επόμενη Book Club ανάρτηση.
Θα κλείσω την παρουσίαση με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο, το οποίο απευθύνεται τόσο σε μικρούς όσο και σε μεγάλους!
Αυτό το καλοκαίρι ήταν πολύ ξέγνοιαστο και ξεκούραστο. Ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι επιτέλους τα παιδιά μου είναι σε ηλικίες που μπορούν να αυτονομηθούν κάπως και μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα μόνα τους. Ίσως βέβαια να έχει να κάνει και με το γεγονός ότι η δόλια η μάνα (εγώ δηλαδή!) στέρεψε από αντοχές και ενέργεια και αναζητά μια μικρή γωνίτσα για ξεκούραση και ηρεμία.
Όπως έχω ξαναπεί το πόσο ξέγνοιαστο είναι κάθε καλοκαίρι μου εγώ τα μετράω με το πόσα βιβλία διάβασα και φέτος διάβασα αρκετά. Μερικά τα έχω ήδη μοιραστεί μαζί σας άλλα θα τα μοιραστώ εντός των επόμενων ημερών. Ένα από τα βιβλία που διάβασα και αγάπησα αυτό το καλοκαίρι ήταν το «Μυρωδιά από σανίδι» του Κώστα Κρομμύδα από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
Ο νεαρός Νικόλας μέσα από μια σειρά επεισοδιακών γεγονότων γνωρίζει τη Λυδία. Πρωταγωνιστούν σε παραστάσεις που γράφουν ιστορία στο ελληνικό θέατρο. Αγαπούν, μισούν, πονάνε, πληγώνονται παραμένοντας δέσμιοι ενός έρωτα γεννημένου στα καμαρίνια, τρεφόμενου από τη μυρωδιά του θεάτρου, από τη μυρωδιά του θεατρικού σανιδιού.
Στην Αθήνα του ’40, ένας έρωτας γεννιέται στο σανίδι, όταν η Δωδέκατη Nύχτα ενώνει τον Νικόλα και τη Λυδία στη σκηνή και τη ζωή. Ένας έρωτας που θα κρατήσει δεκαετίες, κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά και με πτυχές που μένουν κρυφές, μέχρι τη μέρα που ο Νικόλας αποφασίζει να αποκαλύψει στη Μάρω τα κρυμμένα μυστικά.
Μια ζωή σαν θέατρο, γεμάτη ένταση, πάθος και δημιουργία, συνδέει τους δύο πρωταγωνιστές μέχρι την τελική αυλαία. Μια ζωή όπου «Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή. Κι όλοι οι άντρες κι οι γυναίκες είν’ απλώς ηθοποιοί». Μια ζωή γεμάτη μυρωδιά από σανίδι.
Νικόλας και Λυδία… Ένας παράφορος έρωτας, μια ξεχωριστή ιστορία αγάπης γεμάτη ένταση που πορεύεται ανάμεσα σε εντάσεις αλλά με κοινό παρονομαστή την αγάπη τους για το θέατρο, για το σανίδι. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται η ζωή τους, οι χαρές, οι πικρές και οι απώλειες τους. Κάθε χαρακτήρας του βιβλίου ξεχωριστός, μας δίνει μαθήματα ζωής και ανθρωπιάς γιατί μόνο «αν αφήσουμε στην άκρη τον εγωισμό μας, τις ανασφάλειες μας και τις αδυναμίες μας, θα γνωρίσουμε την πραγματική ευτυχία!».
Μια ιστορία αγάπης εμπνευσμένη από τους αξέχαστους έρωτες του θεάτρου και της μεγάλης οθόνης. Ένα βιβλίο που αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα. Μια εξαιρετικά καλογραμμένη πλοκή, όπου τα αληθινά γεγονότα και η μυθοπλασία συνδυάζονται τόσο έντεχνα που εύλογα αναρωτιέσαι που ακριβώς σταματά η αλήθεια και που ξεκινά ο μύθος. Άραγε τα πρόσωπα αυτά είναι υπαρκτά και αν ναι, ποια να είναι; Προσωπικά κάπου πάει το μυαλό μου αλλά καλύτερα να διαβάσετε το βιβλίο.
*PR Sample
Η αγάπη μου για τα βιβλία και το διάβασμα είναι μεγάλη και γνωστή. Κυριολεκτικά δεν αφήνω τίποτα στο πέρασμά μου, τα διαβάζω όλα! Το καλοκαίρι στην παραλία κάτω από την ομπρέλα ή κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής σιέστας θα με βρεις πάντα με ένα βιβλίο στο χέρι. Φέτος, σε αντίθεση με άλλες χρονιές έχω μια αστείρευτη όρεξη για διάβασμα και η λίστα με τα βιβλία των διακοπών έχει αρχίσει να μειώνεται επικίνδυνα σε σημείο που θα πρέπει να την ανανεώσω πριν καν φύγω για διακοπές!
Σήμερα θα σας μιλήσω για το βιβλίο «Ροζ στόρι» της Γεωργίας Δεμίρη, το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και το οποίο τελείωσα μέσα στο Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Ένα βιβλίο φρέσκο και ανάλαφρο, ιδανικό να σας συντροφεύσει στις ξέγνοιαστες διακοπές σας.
Σπυριδούλα Συγγρού: νέα, όμορφη, ορφανή στους πέντε δρόμους, φοιτήτρια της Νομικής, πρώην βουλιμική, αγωνίστρια, παλεύει με νύχια και με δόντια, για να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολίες της ζωής. Παράλληλα ψάχνει να βρει έναν δυνατό έρωτα. «Πόσο κλισέ!» όπως θα έλεγε και η ίδια.
Βλαδίμηρος Ζαχάροφ-Ευγενικός: νέος, κούκλος, πλούσιος, καλομαθημένος, κοσμικός, υπερόπτης, γυναικάς, αρραβωνιασμένος με την τέλεια γυναίκα, δεν ψάχνει να βρει τίποτα, γιατί τα έχει χορτάσει όλα και πλήττει με τα πάντα. Το μόνο που τον απασχολεί είναι τα σοβαρά προβλήματα που έχουν προκύψει στην εταιρεία του, τα οποία πιστεύει πως με τον επικείμενο γάμο του θα τακτοποιηθούν.
Ο Βλαδίμηρος και η Σπυριδούλα, δυο άνθρωποι από διαφορετικούς κόσμους, γνωρίζονται ένα βράδυ σε κάποιο μπαρ και μαγνητίζονται ο ένας απ’ τον άλλο. Η σπίθα της έλξης που ανάβει ανάμεσά τους είναι ακαταμάχητη, όμως η πρώτη τους γνωριμία ολοκληρώνεται επεισοδιακά κι εκείνη εξαφανίζεται. Ο Βλαδίμηρος την ψάχνει, η Σπυριδούλα τον σκέφτεται, αλλά η ιστορία τους δείχνει να έχει τελειώσει πριν καν ξεκινήσει. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια για αυτούς…
Μια τρυφερή ιστορία αγάπης για έναν σύγχρονο πρίγκιπα του παραμυθιού, που ερωτεύεται μια φτωχή «Σταχτοπούτα». Ένα ροζ στόρι διανθισμένο με χιούμορ και πινελιές αισιοδοξίας.
Η Γεωργία Δεμίρη, από το πρώτο της κιόλας βιβλίο είναι γνωστή για την συναρπαστική γραφή μας. Έξυπνη πλοκή, χαρακτήρες ανθρώπινοι, σύγχρονες καταστάσεις, γεμάτο χιούμορ αλλά και με μηνύματα τα οποία απορρέουν από την εξέλιξη της ιστορίας, το «Ροζ στόρι» θα σας κάνει να ταυτιστείτε στα σίγουρα με κάποιον από τους ήρωες του. Πρόκειται για μια από τις καλύτερες επιλογές σας για να συντροφεύσετε ευχάριστα τις ελεύθερες ώρες σας. Είμαι σίγουρη ότι θα σας ενθουσιάσει, θα σας κάνει να γελάσετε!