Μετά τον πρώτο επιτυχημένο κύκλο της την περασμένη σεζόν και μια μεγάλη περιοδεία ανά την Ελλάδα, ο θίασος λαϊκού θεάτρου MATICAPI επιστρέφει στην Αθήνα με τη «Σολομώντεια Λύση» του Γιάννη Καλατζόπουλου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσαγκαράκη. Πρόκειται για μία διαδραστική παιδική παράσταση με ζωντανή μουσική, γεμάτη συμβολισμούς. Μέσα από το γέλιο και την αισιόδοξη ματιά της, έρχεται να προτείνει σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή, την αληθινή αγάπη, την ανιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη και το δίκιο των πολλών, ως μόνα αντίδοτα στη ματαιοδοξία και τον ατομικισμό. Η ταλαντούχα ηθοποιός Νίκη Κάβουρα, αφιέρωσε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο της και μας μιλά για την πετυχημένη αυτή παράσταση.
Behind the Laptop | Νίκη Κάβουρα
1| Η παράστασή σας βασίζεται στο κινέζικο έργο του Λι Ξινγκντάο (13ος αι. μ.Χ.) «Ο Κύκλος με την Κιμωλία», από το οποίο εμπνεύστηκε και ο Μπρεχτ το ομώνυμο αριστούργημά του. Πώς «μιλά» στον θεατή του σήμερα το συγκεκριμένο έργο;
Ακριβώς. Η “Σολομώντεια Λύση” παρότι βασίζεται σε ένα μύθο που χάνεται στους αιώνες, παραμένει δυστυχώς, πιο επίκαιρη από ποτέ. Η επιλογή του έργου άλλωστε δεν είναι τυχαία. Η ιδέα προέκυψε όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στη Ουκρανία, όπου ο κόσμος αυτός μας έδειξε το πιο σκληρό του πρόσωπο. Σήμερα, ο δεύτερος κύκλος της παράστασης, μας βρίσκει με πλέον δύο πολέμους και τη σκληρότητα να μεγαλώνει. Σε αυτό το επισφαλές έδαφος μεγαλώνουν σήμερα τα παιδιά. Και βιώνουν και αυτά τις ίδιες αγωνίες με τους γονείς τους που καθημερινά δυσκολεύονται να τους προσφέρουν ακόμα και τα απαραίτητα. Στόχος μας μέσα από την παράστασή είναι να φωτίσουμε, όχι μόνο τις συνθήκες που γεννούν αυτές τις καταστάσεις, αλλά και τη στάση που μπορούμε κρατήσουμε. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι το μόνο γνήσιο αντίδοτο απέναντι σε αυτή τη σκληρότητα είναι η αλληλεγγύη, η ανιδιοτέλεια και η αληθινή αγάπη.
2| Και τι προσαρμογές χρειάστηκε να γίνουν, ώστε να είναι φιλική και κατανοητή στους μικρούς θεατές;
Από πλευράς κειμένου, ελάχιστες. Ο Γιάννης Καλατζόπουλος που υπογράφει το κείμενο, είναι ένας γνήσιος μάστορας του παιδικού θεάτρου, που καταφέρνει με αφορμή το έργο του Λι Ξινγκντάο να φέρει τον μύθο του “Κύκλου με την Κιμωλία” στα μέτρα των παιδιών, χωρίς να κάνει καμία έκπτωση στο περιεχόμενο. Αυτό το μεγαλείο αντιλαμβάνεται και ο ηθοποιός και σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Τσαγκαράκης, όπου με οδηγό το χιούμορ και το παιχνίδι φτιάχνει την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να ειπωθούν οι μεγαλύτερες αλήθειες, χωρίς ίχνος διδακτισμού. Για να το πετύχει αυτό επιστρατεύει τα όπλα του λαϊκού θεάτρου, στοιχεία από το τσίρκο, καθώς και την πρωτότυπη και ζωντανή μουσική του Γιώργου Θεοφάνους. Εγχείρημα γεμάτο προκλήσεις που όμως στέφεται με επιτυχία.
3| Ένας παράξενος δικαστής καλείται να δώσει λύση σ’ έναν δύσκολο γρίφο: σε ποιον ανήκει ένα παιδί, στην βιολογική του μητέρα ή σ’ αυτή που το έσωσε και το ανάθρεψε; Τα παιδιά τι θέση παίρνουν σ’ αυτό το δίλημμα;
Για την ακρίβεια, στη συγκεκριμένη παράσταση, η λύση δίνεται από τα παιδιά. Ο Δικαστής είναι αυτός που θα θέσει το ερώτημα, την απάντηση όμως την δίνουν τα παιδιά και είναι πάντα η ίδια. Είμαστε ήσυχοι ότι σε κάθε παράσταση θα σταθούν στο πλευρό του αδικημένου και θα αναλάβουν να αποκαταστήσουν την αδικία. Αυτό όμως δεν έρχεται από μόνο του. Τα παιδιά παίρνουν θέση από την πρώτη στιγμή και σε μια εξελικτική πορεία αυτή η θέση γίνεται δράση. Συμβάλλουν ενεργά για να σωθεί ο μικρός Μανουήλ, ο κληρονόμος του θρόνου που παράτησε η βασίλισσα στην αρχή της ιστορίας. Και τελικά έρχεται η στιγμή να αποφασίσουν και το πως θα πρέπει να μεγαλώσει. Αυτός, αλλά και όλα τα παιδιά!
4| Τίθεται όμως και ένα άλλο ερώτημα: Σε ποιον ανήκει το γάλα για να μεγαλώσει ένα παιδί; Στις μέρες μας πολλά παιδιά στερούνται ακόμη και αυτού του αυτονόητου δικαιώματος. Μπορεί η λύση να έρθει από μια πιο συνειδητοποιημένη νέα γενιά;
Η αλήθεια είναι ότι η στάση που κρατούν τα παιδιά κατά τη διάρκεια της παράστασης, μας γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον. Σε μια εποχή που τα βρεφικά γάλατα είναι κλειδωμένα στα ράφια των σούπερ μάρκετ, αργά ή γρήγορα η λύση θα δοθεί. Αλλά και αυτή δεν θα έρθει από μόνη της. Βέβαια και πιστεύω στη νέα γενιά. Όμως πιστεύω και στη δική μας. Οι φοιτητές που κατακλύζουν αυτές τις μέρες τους δρόμους είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Ξέρετε δεν αρκεί να είσαι ικανός να δεις την αδικία, πρέπει και να μπορείς να δράσεις για να την σταματήσεις. Και για αυτό η κάθε μέρα είναι πολύτιμη. Το ερώτημα που τίθεται για το γάλα, μπαίνει μαζί με άλλα δύο, και αυτό έχει σημασία. Σε ποιόν ανήκει ένα παιδί; Και σε ποιόν το γάλα που χρειάζεται για να μεγαλώσει; Σε ποιόν πόλεμο βρισκόμαστε και πόσοι έγιναν πριν από αυτό; Γιατί υπάρχει μία βασική σύνδεση ανάμεσά τους. Αλλά αυτή δεν θα σας την πω. Θα σας αφήσω να την ανακαλύψετε.
5| Τα σκηνικά και τα κοστούμια της παράστασης είναι φτιαγμένα από χαρτόκουτα, ρετάλια, καπάκια, κουμπιά και άλλα υλικά που υπάρχουν σε κάθε σπίτι και τα οποία συχνά καταλήγουν στα σκουπίδια. Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε στα παιδιά μέσα από αυτή την κίνηση;
Βασικό στοιχείο της παράστασης, όπως προείπα, είναι το παιχνίδι. Όλα γίνονται μέσα από αυτή τη σύμβαση. Αυτή η σύμβαση οδήγησε και τη Βικτώρια Νταρίλα να κατασκευάσει τούτα τα εκπληκτικά σκηνικά και κοστούμια. Χρησιμοποιώντας ανακυκλώσιμα και ευτελή υλικά (όπως για παράδειγμα χαρτί, πλαστικά μπουκάλια, παλιά υφάσματα κ.α) έφτιαξε ένα ολόκληρο κόσμο. Άλλωστε αυτό δεν κάνουν και τα παιδιά;
Και υπάρχει λόγος μάλιστα που το κάνουν. Η διαδικασία της δημιουργίας για ένα παιδί είναι βασικό στάδιο της ανάπτυξής του. Μέσα από αυτή τη διαδικασία το παιδί αναπτύσσει τη λεπτή κινητικότητα, τη φαντασία του, παίρνει αποφάσεις, απορρίπτει, συγκεντρώνεται και συγκροτεί την προσωπικότητά του. Αυτά τα ερεθίσματα επιδιώκουμε και εμείς να προσφέρουμε σε μικρά και μεγάλα παιδιά και με το πέρας της παράστασης να γίνουμε αρωγοί νέων δημιουργών.
6| Στην Αθήνα αυτή την περίοδο ανεβαίνουν πολλές θεατρικές παραστάσεις για παιδιά. Μιλάμε για άνθηση του είδους; Πού το αποδίδετε;
Δεν είμαι σίγουρη αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε άνθιση. Σίγουρα υπάρχει πληθώρα παραστάσεων και πολλές από αυτές είναι και πραγματικά αξιόλογες. Υπάρχει όμως μία μεγάλη αντίφαση. Πόσο στα αλήθεια η τέχνη σήμερα είναι προσιτή στον λαό; Πόσο εύκολα μπορεί μία οικογένεια σήμερα, να έχει τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο και την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθεί παραστάσεις, να πηγαίνει σε μουσεία, σε εκθέσεις ζωγραφικής και ότι άλλο επιθυμεί για να δημιουργήσει ποιοτικό χρόνο που θα της επιτρέψει να διαπλάσει προσωπικότητες κόντρα στην απογοήτευση των καιρών; Από την άλλη πλευρά τα παιδιά σήμερα διψάνε για τέχνη, που στις περισσότερες περιπτώσεις τους παρέχεται με το σταγονόμετρο γιατί είναι στην αποκλειστική ευθύνη των γονιών. Γιατί η τέχνη σήμερα είναι εμπόρευμα. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο εμπόδιο να μπορέσει να ανθίσει πραγματικά το είδος. Πώς να μιλήσεις για άνθιση όταν οι αποδέκτες είναι διψασμένοι;
7| Ποια είναι τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;
Η αλήθεια είναι ότι με το θίασο Λαϊκού Θεάτρου maticapi βρισκόμαστε σε ένα δημιουργικό οίστρο. Έχουμε σκοπό η νέα σεζόν να μας βρει με καινούριες παραγωγές, που θα απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες. Μία από αυτές μάλιστα είναι σε πρωτότυπο κείμενο, εμπνευσμένο με συλλογικό τρόπο. Στόχος μας είναι η ευρύτερη διάδοση του είδους. Πριν από όλα αυτά όμως, θα πάρω λίγες μέρες για ξεκούραση το Πάσχα και θα τις περάσω, με τους δικούς μου ανθρώπους στο νησί που μεγάλωσα, την Ικαρία.
Διαβάστε επίσης